Hufterigheid
Jeugdigen met een mes op zak belagen zorgverleners, agressie bij voetbalwedstrijden, doodsbedreigingen, een tractor en een fakkel op de stoep bij een minister. De sluizen naar hufterigheid zijn opengezet.
Waar komt dit gedrag vandaan?
Intellectueel omslagmoment
Tot de 90’r jaren gold in de zuilensamenleving en de sociaal-democratie het ‘klassiek liberale’ adagium : ‘Mijn vrijheid stopt, waar die van jou begint.’
Iedereen wist instinctief wel waar die grens lag, de ander werd gerespecteerd.
Keerpunt was de val van de Berlijnse Muur in 1989. De hele wereld omarmd nu het neoliberalisme en dat resulteerde in een andere manier van denken.
Solidariteit en respect werden ingewisseld voor hebzucht en prestatiedrang en dus ook hufterigheid.
De neoliberale context
Prestaties worden in een neoliberale markt uitgedrukt in geld. De ene mens heeft niet alleen meer dan de ander, maar is ook meer dan de ander. Als die ander een bedreiging voor het verworvene vormt, wordt hij tot zondebok verklaard.
Het neoliberalisme is een ratrace van meer naar nog meer. Het overkwam ons, we hadden het niet of nauwelijks in de gaten. Het is stilletjes in ons gaan zitten en het van meer naar nog meer werd institutioneel gedrag.
Internet en de social media faciliteren een opmars van onwetenden met als favoriete sport het anoniem neersabelen van critici.
Er komen ook negatieve signalen uit ’s-lands hoogste orgaan: de Tweede Kamer. Een minister wordt heks genoemd; Marokkanen en asielzoekers worden gezien als bedreiging, zelfs als vijand en worden uitgesloten; een FvD kamerlid hint op een bestorming van het parlement; de boer die met zijn tractor een minister op haar huisadres intimideert, wordt door de BBB uitgeroepen tot erelid. Als klap op de vuurpeil zegt de VVD minister van Veiligheid en Justitie zonder schroom: ‘Het is een gevaarlijk misverstand dat er zoiets zou bestaan als het recht om niet gekwetst te worden.’ (VK 13/7/23 J.J. Schoo-lezing).
Kortom, hufterigheid is ook in de politiek normaal geworden en we moeten het nu dus ook maar ondergaan’.
Laten we onszelf herinneren aan de wijsheid van het leven: De kwaliteit van samenlevingen kan worden afgemeten aan de mate waarin evolutionair gedrag in goede banen wordt geleid.
=
Terug naar de Homepage