In het neoliberalisme (zie ook onder), is het individueel overleven synoniem geworden aan ongebreideld consumeren. Het voortbestaan is daarmee zo goed als uit het zicht verdwenen.
Pas als we dit gaan begrijpen en accepteren, kunnen we vooruitgang boeken.
Als enig organisme kreeg de mens in de ‘survival of the fittest’ circa 300.000 jaar geleden een bijzondere en vooral unieke eigenschap: een geheugen. Dat betekende dat de mens zich kon losmaken van natuurlijke omstandigheden. Het bracht ons tot waar we nu zijn.
Een cruciale vraag moet gesteld worden:
Is met de mutatie van het geheugen en de daaropvolgende ontsnapping aan de evolutionaire willekeur, ook de verantwoordelijkheid voor het eigen voortbestaan naar de mens verlegd?
Het is een retorische vraag, het antwoord kan alleen maar ja zijn. Ja, de mens is verantwoordelijk voor zijn eigen voortbestaan en dat ligt besloten in de levenswil. De ‘survival of the fittest’, herbergt een tweeledige doelgerichtheid, in eerste plaats het dagelijks overleven van het individu (zeg maar de zorg voor de eerstvolgende maaltijd) en in de tweede plaats het langetermijn voortbestaan van de soort.
=
Iets meer over hetNeoliberalisme.
Bekijk hier de Washington Consensus, de uit 1989 daterende aanbevelingen.
In mijn boek Waarom en Hoe Mensen Denken en Doen werd een apart hoofdstuk aan de kenmerken van het neoliberalisme gewijd.
Terug naar de Homepage
