Uit ‘De Evolutionaire Stempel’
De beelden zullen weinigen zijn ontgaan, die inspraakavond in Steenbergen ergens in oktober 2015. De gemeente poneert een plan voor de opvang van 600 asielzoekers. Nadat iemand zich hakkelend had uitgesproken tégen het opnemen van vluchtelingen, want dat zijn verkrachters, dat zijn criminelen, dat zijn moslims en die spugen op niet moslims, hield een dame een betoog vòòr de komst van asielzoekers. Even later klonk het uit vele mannenkelen ‘daar moet een piemel in’.
Misschien ietwat gechargeerd, deze gebeurtenis laat onverholen zien wat de evolutionaire stempel is, een terugval naar het zoogdierenbrein. De zes kenmerken van de evolutionaire stempel zijn duidelijk herkenbaar.
De evolutionaire biologische ongelijkheid wordt doorgetrokken naar een sociale ongelijkheid: het ‘wij’, de schreeuwers versus ‘zij’ die niet aan ‘ons’ kunnen tippen.
(De primitieve mens had een kortetermijnvisie. Meer of langer was voor een eerstvolgende maaltijd ook niet nodig) Rond het fenomeen asielzoekers is er sprake van een kortetermijnvisie. Het niet kunnen of zelfs willen plaatsen van migratie in een breder perspectief van bijvoorbeeld echte oorlogsvluchtelingen of zelfs het kolonialisme, staat een afdoende oplossing in de weg. De gedachte ‘grenzen dicht, want als ze niet komen is er geen probleem’, is geen werkbare oplossing.
Een dergelijke fragmentarische benadering gaat hand in hand met de evolutionaire planloosheid.
(Evolutie heeft weliswaar een doel, leven en overleven, maar kent geen blauwdruk, er is geen plan)
Bijkomstigheid van planloosheid is normloosheid, ook dat is die bewuste avond in Steenbergen aanwezig.
(Een referentie aan Dunbar’s Number: de mens kan van origine met hooguit 150 anderen een vertrouwensband opbouwen, meer kan de neocortex niet aan) De asielzoekers zijn niet van hier, het zijn onbekenden, de primitief natuurlijke angst voor vreemden die ook nog spugen, is hier navenant aanwezig. Men kent ‘ze’ niet, dus kunnen ze gemakkelijk op een hoop worden gegooid, het zijn allemaal moslims.
(Zonder klauwen, grote kaken is de mens een vluchtdier; dreiging komt in onze tijd in de vorm van slecht nieuws) De constante stroom van ‘bedreigend’ nieuws, stelselmatig versterkt in de social media brengt de verworvenheden van de eigen welvaart in gevaar. Logischerwijze ontstaat er alertheid, er moet iets gedaan worden. Fysiek vluchten is geen optie, zeker niet als je in Steenbergen woont, vluchtgedrag gaat over in luidruchtig afwijzen.
Impulsief evolutionair gedrag kan niet worden beheerst, de omgevingsfactoren doen het testosteron niveau stijgen. Inderdaad, het waren allemaal schreeuwende mannen in de productieve periode van hun leven.