In 2000 verscheen het boek ‘Liquid Modernity’ van Zygmunt Bauman.
Hij beschrijft dat zekerheden als de kerk, het huwelijk, de vakbonden, de vaste baan, zelfs de natiestaat, in het geding komen.
In het moderne leven worden veel van deze vastigheden vloeibaar, de volgzame burger wordt een ongebonden consument.
Zygmunt Bauman, van Poolse afkomst, emeritus professor Sociology op de Leeds University, plaatste de huidige samenleving in een breder perspectief.
Hij ontwikkelde de ‘theorie van de vloeibare moderniteit’: in onze eeuw zijn alle overeenkomsten tijdelijk, vluchtig en slechts tot nader order geldig.
Dat zie je terug in flexwerk, inwisselbare relaties, een oplopend aantal echtscheidingen.
Hoge prijs
De wereld betaalt een hoge prijs voor de neo-liberale revolutie. Rijkdom bereikt niet de massa van de samenleving, het gemeenschapsgevoel in een toenemende individuele wereld verdwijnt.
Mensen gebruiken de social media niet om hun horizon te vergroten, maar eerder om zichzelf op te sluiten in een comfortzone.
En met betrekking tot de politieke keuze: stemmen op een andere partij zal het probleem niet oplossen. Het is niet zo dat de partijen het fout hebben, maar zij kunnen de zaken gewoonweg niet meer controleren.